Αυτό που έσωσε τις παλαιότερες γενιές από επικίνδυνες υδατογενείς μολυσματικές ασθένειες (όπως τύφο, χολέρα κτλ), το χλώριο, αποδεικνύεται σήμερα ότι ευθύνεται για πολύ σοβαρότερες παθήσεις, όπως καρκίνο, πρόωρες αποβολές, ανικανότητα, στειρότητα, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα και ένα σωρό άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.

Το χλώριο, όταν μπει στο νερό,αντιδρά με διάφορα οργανικά στοιχεία του νερού και σχηματίζει πολύ επικίνδυνες ενώσεις, (όπως οι χλωραμίνες, το χλωροφόρμιο, τα τριαλομεθάνια κ.α).

Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και αν στο νερό δεν υπάρχουν οργανικά στοιχεία, αφού όταν πίνουμε χλωριωμένο νερό, δημιουργούνται μέσα στο στομάχι μας αυτές οι επικίνδυνες χημικές ενώσεις, από τα οργανικά υπολείμματα των τροφών .

Οι έγκυες γυναίκες που πίνουν χλωριωμένο νερό της βρύσης με αυξημένα χλωριωμένα παράγωγα, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να έχουν αποβολές ή ακόμη να γεννήσουν παιδιά με εκ γενετής ανωμαλίες, δυσγενεσίες του κεντρικού νευρικού συστήματος και προβλήματα ανάπτυξης του εμβρύου.

Τα σοβαρά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνες που διεξήγαγαν οι περιβαλλοντικές ομάδες μελέτης, Environmental Working Group και US Public Interest Research Group των Ηνωμένων Πολιτειών. Το χλώριο και τα χλωριωμένα παράγωγά τους, απορροφώνται και από το δέρμα κατά τη διάρκεια του μπάνιου. Επίσης μπορούν να απορροφηθούν δια μέσου της εισπνοής.

Έχει υπολογισθεί από έρευνες της EPA, ότι η μείωση των Τριαλομεθανών μέσα στο πόσιμο νερό, θα μπορούσε να μειώσει κατά περίπου 25% ετησίως, τα νέα περιστατικά καρκίνου της ουροδόχου κύστης.

Δημοσιεύματα και μελέτες στην Αμερικανική Ιατρική Επιθεώρηση (The American Journal of Public Health των Dr. OTTO HUTZINGER, JOSEPH PRΙCE, MARTIN FOX), επιμένουν σε εκθέσεις και μελέτες τους ότι πίνοντας χλωριωμένο νερό εκτιθέμεθα σε μεγάλο κίνδυνο – αν όχι στο θάνατο.

Μελέτες σε συνεργασία του Ιατρικού Κολεγίου του Ουισκόνσιν και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ με στατιστικά στοιχεία και έρευνες Αμερικάνων ιατρών, απέδειξαν ότι το χλώριο που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του πόσιμου νερού ευθύνεται για μεγάλο αριθμό κρουσμάτων καρκίνου του στομάχου, του παχέος εντέρου, της χοληδόχου κύστεως. Επίσης 6.500 κρούσματα καρκίνων του παχέος εντέρου και 4.200 περιπτώσεις καρκίνου της χοληδόχου κύστεως απεδείχθη ότι οφείλονται στη μακροχρόνια χρήση χλωριωμένου νερού. Συγχρόνως ότι 47.000 περιπτώσεις καρκίνων της κύστεως το χρόνο, οι 14.200 οφείλονται στη χλωρίωση του νερού, ενώ σε 44.000 καρκίνους του παχέος εντέρου οι 16.500 οφείλονται στη χρησιμοποίηση χλωριωμένου νερού.

Η εφημερίδα The New York Times δημοσίευσε μελέτη της Αμερικανικής Επιθεώρησης Δημόσιας Υγείας και απέδειξε αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της κύστεως και του παχέoς εντέρου σε περιοχές όπου το νερό χλωριώνεται, σε σχέση με εκείνες που υποβάλλεται σε άλλη επεξεργασία.

Το χλώριο επιδρά με την υγρή χοληστερόλη του αίματος, δημιουργείται ίζημα το οποίο και κατακάθεται στις αρτηρίες τις οποίες προοδευτικά φράσσει. Το χλώριο θεωρείται από τους ειδικούς ως ο μεγαλύτερος παράγοντας αναπηρίας και ασθενειών. Ενοχοποιείται ακόμα για παθήσεις των νεφρών, εγκεφαλικές βλάβες, καρδιακές παθήσεις, καρκίνο.

Αν και το χλώριο ανακαλύφθηκε το 1774 από τον Σουηδό χημικό Carl Scheele,η πρώτη επίσημη αναφορά για χλωρίωση νερού οικισμού γίνεται για το New Jersey και το Chicago των ΗΠΑ το 1908 (αν και είχε γίνει χρήση του στην Αγγλία τα προηγούμενα χρόνια).

Χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως βακτηριοκτόνο, το 1846 στη Βιέννη. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως χημικό όπλο, με τρομακτικά αποτελέσματα στους ανθρώπους και στη γύρω πανίδα και χλωρίδα. Γύρω από τις θέσεις των μαχών πολλά δέντρα έχασαν το χρώμα των φύλλων τους και αρκετά λουλούδια άλλαξαν χρώμα .

Συμβολίζεται με τα γράμματα Cl. Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη ''χλωρός'' (= πράσινος).

Η χρήση ενώσεων του χλωρίου στα ψυγεία και τα προωθητικά των σπρέι με τη μορφή των χλωροφθορανθράκων προκαλεί την τρύπα του όζοντος. Επίσης, τα εντομοκτόνα με χλώριο, ειδικά το DDT, προκάλεσαν προβλήματα βιοσυσσώρευσης σε οργανισμούς πιο πάνω στην τροφική αλυσίδα.